(ភ្នំពេញ)៖ មិនមែនជារឿងលេងសើចនោះឡើយ សម្រាប់តំបន់ចម្លោះភពអង្គារ និងព្រហស្បតិ៍ ដែលគ្រប់គ្នាស្គាល់ថា «ខ្សែក្រវាត់អាចម៍ផ្កាយ Asteroid Belt» ដែលមានវត្ថុអវកាសតម្រៀបគ្នារាប់ពាន់ពាន់លានដុំពីតូចប៉ុនគ្រាប់ខ្សាច់ រហូតទៅដល់ទំហំមុខកាត់ជិត ១,០០០គីឡូម៉ែត្រ ហើយវាពិតជាទ្វារនៃឋាននរកយ៉ាងពិតប្រាកដ ប្រសិនបើយានអវកាសនានា មិនបានប្រុងប្រយ័ត្នកម្រិតខ្ពស់ ដើម្បីធ្វើការឆ្លងកាត់ឲ្យផុតតំបន់នេះទេនោះ។
ខ្សែក្រវាត់អាចម៍ផ្កាយ ឬជារនាំងឃាំងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យក្នុង ដែលមានភពសំបូរដោយថ្មចំនួន ០៤ គឺភពពុធ សុក្រ ផែនដី និងអង្គារនោះ គឺជារង្វង់អាចម៍ផ្កាយព័ទ្ធជុំវិញព្រះអាទិត្យតែម្តង ដែលវាប្រមូលផ្តុំនៅទីនោះ តាំងពីការកកើតប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យដំបូងៗ ហើយយានអវកាស ឬយានរុករកដែលធ្វើដំណើរទៅប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យក្រៅ ត្រូវតែឆ្លងកាត់តំបន់ដ៏គ្រោះថ្នាក់បំផុតនេះសិន ដែលស្ថិតនៅចម្លោះភពព្រហស្បតិ៍ និងអង្គារ ដែលមានចម្ងាយជាមធ្យម ៤០០លានគីឡូម៉ែត្រ ពីព្រះអាទិត្យ ឬស្មើនឹងចម្លាយពីព្រះអាទិត្យ និងផែនដីគុណនឹងបី។
សម្រាប់យានដែលបានទៅឆ្លងកាត់ទីនោះ បានសម្រេចមុនគេ គឺ Pioneer 10 នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧២ ទោះបីជាបែបនេះក្តី អាចម៍ផ្កាយធំៗទាំងនោះ ស្ថិតនៅចម្ងាយពីគ្នាចាប់ពីរាប់គីឡូម៉ែត្រឡើងទៅ ដែលវាពិតជាអាចឲ្យយានមួយចំនួនគេចមិនផុស។ នេះយើងនិយាយអំពីយានតូចៗប៉ុណ្ណោះ ចុះបើថ្ងៃអនាគត ដែលមនុស្សគ្រោងបញ្ជូននាវាអវកាស ឬមួយក៏យានដែលមានមនុស្សជិះទំហំធំៗ ឆ្លងកាត់តំបន់ដែលមិនអាចគេចបាននេះ វាពិតជាត្រូវការចាំបាច់ នូវភាពប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់បំផុត។
គួរបញ្ជាក់ថា ទោះបីជាមានគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងណាក៏ដោយ ទីភ្នាក់ងារអវកាសអាមេរិក និងអឺរ៉ុប នៅតែអាចបញ្ជូនយានមកទល់នឹងពេលនេះ សរុបចំនួន ១២គ្រឿងហើយ ឆ្លងកាត់ខ្សែក្រវាត់អាចម៍ផ្កាយខាងលើនេះដោយសុវត្ថិភាព ក្នុងនោះមានយានល្បីៗឈ្មោះដូច Voyager 1 និង 2, New Horizons, Cassini, យាន Dawn (កំពុងស្ថិតនៅក្នុងតំបន់នោះផ្ទាល់) និង Pioneer ជាដើម។
0 comments